Şiirler

Biliyorum özlem kör topal zamanlarında ilerliyoruz..Sen benden uzakta, ben senden ırakta yürümekteyiz..Dışı düşsüzlüğe gebe kalmış bir sabahın koynunda boyun bükmekteyiz..Bazen gözlerimiz nemlenmekte, bazen de özlem aramıza perdelenmekte..Ama bırakmak yok sevgili..Mutluluk umuda gark olmuşsa, artık dönüş yok bu yoldan..Ölüm ölümümüzü öldürmeden gitmek yok sevgili..Bırak ellerinden içmeyeyim bir bardak suyu..Bırak gözlerinde sabahlamasın yüreğim..Uzaklarda bana ait bir cümle ol yeter..Koynumda sonbaharları kurban edemesen de bırak yanımda hep umut ol yarınlara... Sığlığıma / içimdeki yalnızlığa bir dirhem hayatı aşılayan, Sus.Dikenli telleri dudaklarına getirip kanatma yaralarını..Kavuşmamanın ızdırabına kanıp içme hüznün şerbetini..Bak kör bir yüreğe sevgiyi öğretiyorsun..Büyüyor içimde ölen bir çocuk..Yarım değil cümlelerim..Mutluluk fiilinden umut deryası cümleler kuruyorum mavilere..Rüzgarı omuzlarıma alıp bulutlara yeni göç yolları buluyorum..Biliyorum her yol sana...Biliyorum her söz sana..Evet zor yaşadıklarımız..Zifiri bir karanlık ilerlediğimiz, bir ölüm kalım savaşı göğsümüzden sildiğimiz.. Bırak aramızdaki özleme bakıp durma.. Kefenle gözlerindeki ıslaklığı.. Gün vuslat zamanı.. Gün bizi bizde yaşatma anı.. Doldur gözlerine kız cocuğu hayallerini.. Yürü bana doğru harf harf.. Yürü bana doğru dua dua.. Bir de gelirken bana, Bİr avuç maviyi çok görme sakın.. Unutma; Özlediğim kadar Sen’sin.. Sevdiğim kadar Ben’sin.. “ Seni özlemin en güzel yanı; Seninle her gün yeniden doğmak mavilere.. Hep nefes al emi.. Seninle hayatlansın bu hayatım.... 

                                                            






                                                 Verdiğim tüm söler hükümsüzdür    

Şu Hayat Denilen Şey...
Kimine çok uzun
Kimine kısacık bir an gibi gelen yolculuk;
Neden bunca yükü vurur sırtımıza?
Hep acelemiz varmış gibi telaşlı üzgün yorgun
Az keyifli genelde mutsuz
İçinde hep “daha” taşıyan bu koşuşturma neden?
Daha zengin daha mutlu daha güzel daha yalnız
Daha çok ve bir dolu
Daha yüklü sıfatlarla örülüyor çevremiz.
Verdiğim Tüm Sözler Hükümsüzdür!
Günler kendini tekrara başladı burada.
Gönüllü yaşam mahkumluğu böyle olmalı.
Geldik ya bir kere
Tekamül etmeden dönmeyeceğiz.
İyi ama ruhumun dayanacağı bir direk bulmak lazım.
Elinde tuttuğu bir torba bile ağır gelirken insana
Yüreğe basan bunca ağırlığı neyle taşımak gerekiyor?
Kalbin hasar almışsa bir kere
Zamanla su alıp batarsın.
Gemiler gibi işte!...
Hani deniz kıyısına çekilip ölüme terk edilmiş
İleride parçalanıp başka işlerde kullanılacak
Demir yığını muamelesi gören
Gemiler vardır ya işte onlar gibi
Yüreği de kıyıya çıkıyor insanın bazen.
Bakıyorsun ileride başka bir iş
İçin kullanılacak bir organdan öteye gitmiyor.
Bunları düşününce dedim ki bütün sözlerim geçersizdir.
Attığım imzalar
Verdiğim tüm yeminler anlaşmalar kontratlar
Aşka dair ne demişsem sevdiğime hepsi hükümsüzdür
En azından dürüst bir duruş olur bu!
Bir daha hiç seviyorum demeyecek miyim?
Elime başkası deyemez
Bir daha kalbimi kimse alamaz
Seninim ölene kadar
Gibi cümleler söylemeyecek miyim?
Bunun cevabını şuanda vermek zor.
Mantığım söylemem diyor
Ama ben Aşkı görünce
Hemen yolunu değiştirip ardı sıra koşan deli kadının biriyim.
Belli olmaz!
Kaç sarhoş
Tövbe edip tekrar içmemiş mi?
Kalbimi kıyıya çektim.
Su aldıkça batışını izliyorum
Bu yüzden ettiğim
Hiçbir yeminin geçerliliği yoktur.
Eski sevdaların da
Sözlerinin arkasında durup bakmıyorum.
Şimdi kim hangi gönülde bitmeyecek
Sandığı sevgisine yeminler ediyorsa orada kalsın.
Ben bir müddet daha
En azından yeni bir Aşka kadar


Kimliğimle Birlikte Hükümsüzüm!... 

Kahraman Tazeoğlu 

                 Öyle Özledim ki Seni

Ben ki alışkın değilim sensiz uyku tutturabildiğim gecelere,
Duymadan o güzel sesini, uyku girmiyor işte bu yorgun gözlerime.
Sabah gözümü ilk açtığımda elim hemen telefona gidiyor, acaba aradı mı? Diye.
Ama her defasında senin dışında onlarca kişi görüyorum telefonuma numaralarını cevapsız diye bırakan.
Öyle özledim ki, sesinin sesimdeki yankısını!
Çocuksu gülümsemene neden olan maymunluklarımı…
Beni sevme şeklini öyle özledim ki…
Bu lanet dünyada her geçen gün soğuyor insan hayattan, yaşamaktan.
Çünkü hiçbir şey istediğimiz gibi gitmiyor maalesef.
Dünyanın adil olmasını bekliyoruz, hani hiç değilse bize zarar vermemesini, huzurlu olmayı…
Ama sanırım sabır taşı misali, bizi tam ortamızdan çatlatmaya niyetli.
Öyle özledim ki, gözlerinin içine bakarken gözlerimden durduk yerde yaş gelmesini…
Neden ağlıyorsun derdin, deli misin sen?
Gözlerine bakınca neler gördüğümü bir bilsen,
Sen olsaydın benim yerimde,
mendil dayanmazdı gözyaşlarını silmene herhalde.
Öyle özledim ki seni aradığımda sesindeki neşeyi…
Kuşum derdin, özledin mi beni derdin.
Bende belki tam anlatamam sana olan hasretimi diye
Nasıl özlediğimi, seni nasıl sevdiğimi ispatlayayım diye hep yemin ederdim.
Güzel gözlüm, öyle özledim ki seni…
Yüreğim bir mecal kaldı şimdi.
Her gece yatağıma geçip çalmasını bekliyorum lanet telefonumun.
Her gece yalvarıyorum Allah ıma, bir an önce geçsin bu dertler bu sıkıntılar diye…
Ve her gece uykuyu haram ediyorum gözlerime.
A kadınım, öyle özledim ki seni…
Tıraş bile olmuyorum eskisi gibi.
Batıyor sakalların git kes öyle öp beni derdin.
Öptürmezdin gül yanaklarını sinek kaydı olmadan yüzüm.
Ama geri döndüğümde de kokumu içine çekerek öyle bir öperdin ki beni, hep öyle kalalım isterdim.
Sevdiğim, öyle özledim ki seni…
Sesini, nefesini, bana doğru kurduğun cümlelerin her bir kelimesini…
Şimdi bekliyorken senden gelecek tek bir seslenişi, nasıl zor bir bilsen,
Nefes alıp verdiğimde hasret ciğerlerime yakıyor, özlem saçlarımdan tutup çekiştiriyor.
Sensin onun dermanı diyor içimdeki ses her gece.
Canımın taa içi, öyle özledim ki seni…
Her derdini alırdım üstüme, sen üzülme sen yorulma sen düşünme isterdim, ben bakarım çaresine…
Yeter ki gülsün yüzün derdim, ben meydan okurum senin için bu alemin cümlesine…
Kurban olduğum, aşkların en güzeli, bir tanem, gül bakışlım, kalbimin birincisi…
Öyle özledim ki seni, sesini, nefesini…
Haydi geri dön artık ta, mutluluktan kes şu nefesimi…
Ömer KÖROĞLU...

Sen beni hiç sevmedin ki,
Sen benim bakışlarımı sevdin,
Çünkü gözlerimdeki seni gördün,
Gözlerimdi hep sana ağlayan,
Gözlerindi beni sana baktıran,
Sen beni değil kendini sevdin…

Sen beni hiç sevmedin ki,
Sen benim hayallerimi sevdin,
Çünkü hayallerimdeki seni gördün,

Hayallerimdi beni sana adayan,
Hayallerindi asla benim olmayan,
Sen beni değil kendini sevdin…

Sen beni hiç sevmedin ki,
Sen benim yüreğimi sevdin,
Çünkü yüreğimdeki seni gördün,
Yüreğimdi beni sana koşturan,
Yüreğindi asla bende kalmayan,
Sen beni değil kendini sevdin…

Sen beni hiç sevmedin ki,
Sen benim tutkularımı sevdin,
Çünkü tutkularımda seni gördün,
Tutkularımdı senden ayrılmayan,
Tutkularındı içinde ben olmayan,
Sen beni değil kendini sevdin…

Sen beni hiç sevmedin ki,
Sen benim sevdamı sevdin,
Çünkü sevdamda kendini gördün,
Sevdamdı seni bana bağlayan,
Sevdandı bende yarım olan,
Sen beni değil kendini sevdin…

Sen beni hiç sevmedin ki,
Sen benim yarınlarımı sevdin,
Çünkü yarınlarımda sen vardın,
Yarınlarımdı beni sana ağlatan,
Yarınlarındı benim olmayan,
Sen beni değil kendini sevdin…

Sen beni hiç sevmedin ki,
Sen benim gözyaşımı sevdin,
Çünkü gözyaşımda sen vardın,
Gözyaşımdı sen olup süzülen,
Gözyaşındı ben olup giderken sevinen,
Sen beni değil kendini sevdin…